ein hüpsche Belgische frau
Door: Isabelle
Blijf op de hoogte en volg Isabelle
29 April 2007 | Spanje, Sahagún
"Dann könnte ich an meinen frau sagen dass ich neben einen hüpschen Belgischen frau geschlafen hab", dat vertelde mijn buurman me vanmorgen aan tafel.
Het is wel een speciaal gevoel, te midden van de Duitsers ontbijten, allemaal grote sterke (oudere) mannen...
Het stikt hier van de duitsers, en inderdaad de meesten onder hen zijn erg rustig, vriendelijk en spreken uiteraard alleen Duits, maar zo kan ik dat ook al oefenen.
Gisteren kwam ik aan in de Albergue en de zoon des huizes, die daar ook werkte, een lieve jonge man (trekt op Erik, deed meer zoals Raf, grappig, vlot) zei tegen mij. "Flamenca!!!" Ik verbaasd, de eerste keer dat iemand mij onmiddellijk als Vlaamse herkent! De hele tijd als hij mij zag klonk het van flamenca hier en flamemca daar, leuk!
Het was een prachtige Albergue (in Boadilla del Camino), te midden van de Spaanse Meseta, Las Tierras de Campo, een groot gebied met eindeloze graanvelden (die nu heerlijk groen zien), in een onooglijk dorpje, staat daar opeens een oase van rust en groen gras en gitaarmuziek (vandaar Erik, hij speelde wel niet zelf, maar zette overal zachte muziek op), echt heerlijk na al die dagen zonder lawaai of muziek... en er was verwarming, geen luxe hier, het kan hier behoorlijk fris zijn (nu ja op 800m hoogte!). De hele dag was het erg fris, heb vandaag zelfs de hele dag met handschoenen aan gereden. Gisteren een giga-onweer gehad, en ik zat zalig binnen, nu dat ik de juiste kleren heb, zal ik wel geen regen meer hebben (ik heb mezelf een grote rode poncho gekocht, valt goed op, dus laat de regen nu maar komen).
En op de kerk van het dorp 4 ooievaarnesten!!! Overal vliegen ze hier in 't rond (de ooievaars natuurlijk!!)
Mijn fiets kraakt nog altijd een beetje, en ik ben er niet helemaal gerust in, maar ik wil vertrouwen op de fietsenmaker, het lijkt alsof er af en toe een veer ontspant, dan hoor ik een dzingg en dan tokt het wiel lustig verder... Moet ik me ongerust maken?, binnen 70 km is er weer een fietsenmaker. Het wiel draait zeer vlot, de kogellagers krassen niet meer, alleen dat getik. Wie raad weet, vandaag kan ik toch niks meer doen, het is zondag als mijn berekeningen kloppen.
Ik moet elke dag opschrijven welke dag het is, want het vervaagt.
Ik ben nu in Sahagún op een 420 km van Compostela, morgen León, heb al 1957km gereden, mijn geboortejaar, en de albergue is een heerlijk kitscherig gebouw, moorsachtig, met zelfgeverfde glasramen, grappig, ik MOEST hier gewoon binnen.
Als ik niet oppas ben ik voor moederdag terug (pech zonen, 13/5 Joke!, niet 6/5 zoals in Spanje)...
Het blijft wel dubbel, aan de ene kant heb ik zin om het hier zo lang mogelijk te rekken, het onderweg zijn is een zalig gevoel, ook het vorderen, langzaam en toch snel, maar ik moet me heel regelmatig aanmoedigen om te blijven genieten, thuis lijkt zo heerlijk!!
En heimwee, het is een vreemd gevoel.
Maar als ik dan denk dat het binnen een dikke week allemaal voorbij zal zijn, dan wil ik ergens blijven hangen, en toch blijf ik rijden, steeds dichter bij huis...
Binnen een dag of 2 mag ik de hoge berg met de Cruz de Ferro op bestijgen, ik kijk er naar uit, wat een verschil in gevoel met in St.Jean Pied-de-Port.
Het natte washandje is in aanslag maar nog niet nodig geweest, trouwens te koud drinken als je bezweet bent is niet goed.
Schatten, blijven schrijven, maar vooral lezen, en ik ga nu de stad verkennen, het is bijna vijf uur, dan komt de stad weer tot leven, tussen 14 uur en 17 uur is er zeer weinig beweging, raar is dat, zelfs in de grote steden zoals Burgos en Logroño of Sahagún...
Het is wel een speciaal gevoel, te midden van de Duitsers ontbijten, allemaal grote sterke (oudere) mannen...
Het stikt hier van de duitsers, en inderdaad de meesten onder hen zijn erg rustig, vriendelijk en spreken uiteraard alleen Duits, maar zo kan ik dat ook al oefenen.
Gisteren kwam ik aan in de Albergue en de zoon des huizes, die daar ook werkte, een lieve jonge man (trekt op Erik, deed meer zoals Raf, grappig, vlot) zei tegen mij. "Flamenca!!!" Ik verbaasd, de eerste keer dat iemand mij onmiddellijk als Vlaamse herkent! De hele tijd als hij mij zag klonk het van flamenca hier en flamemca daar, leuk!
Het was een prachtige Albergue (in Boadilla del Camino), te midden van de Spaanse Meseta, Las Tierras de Campo, een groot gebied met eindeloze graanvelden (die nu heerlijk groen zien), in een onooglijk dorpje, staat daar opeens een oase van rust en groen gras en gitaarmuziek (vandaar Erik, hij speelde wel niet zelf, maar zette overal zachte muziek op), echt heerlijk na al die dagen zonder lawaai of muziek... en er was verwarming, geen luxe hier, het kan hier behoorlijk fris zijn (nu ja op 800m hoogte!). De hele dag was het erg fris, heb vandaag zelfs de hele dag met handschoenen aan gereden. Gisteren een giga-onweer gehad, en ik zat zalig binnen, nu dat ik de juiste kleren heb, zal ik wel geen regen meer hebben (ik heb mezelf een grote rode poncho gekocht, valt goed op, dus laat de regen nu maar komen).
En op de kerk van het dorp 4 ooievaarnesten!!! Overal vliegen ze hier in 't rond (de ooievaars natuurlijk!!)
Mijn fiets kraakt nog altijd een beetje, en ik ben er niet helemaal gerust in, maar ik wil vertrouwen op de fietsenmaker, het lijkt alsof er af en toe een veer ontspant, dan hoor ik een dzingg en dan tokt het wiel lustig verder... Moet ik me ongerust maken?, binnen 70 km is er weer een fietsenmaker. Het wiel draait zeer vlot, de kogellagers krassen niet meer, alleen dat getik. Wie raad weet, vandaag kan ik toch niks meer doen, het is zondag als mijn berekeningen kloppen.
Ik moet elke dag opschrijven welke dag het is, want het vervaagt.
Ik ben nu in Sahagún op een 420 km van Compostela, morgen León, heb al 1957km gereden, mijn geboortejaar, en de albergue is een heerlijk kitscherig gebouw, moorsachtig, met zelfgeverfde glasramen, grappig, ik MOEST hier gewoon binnen.
Als ik niet oppas ben ik voor moederdag terug (pech zonen, 13/5 Joke!, niet 6/5 zoals in Spanje)...
Het blijft wel dubbel, aan de ene kant heb ik zin om het hier zo lang mogelijk te rekken, het onderweg zijn is een zalig gevoel, ook het vorderen, langzaam en toch snel, maar ik moet me heel regelmatig aanmoedigen om te blijven genieten, thuis lijkt zo heerlijk!!
En heimwee, het is een vreemd gevoel.
Maar als ik dan denk dat het binnen een dikke week allemaal voorbij zal zijn, dan wil ik ergens blijven hangen, en toch blijf ik rijden, steeds dichter bij huis...
Binnen een dag of 2 mag ik de hoge berg met de Cruz de Ferro op bestijgen, ik kijk er naar uit, wat een verschil in gevoel met in St.Jean Pied-de-Port.
Het natte washandje is in aanslag maar nog niet nodig geweest, trouwens te koud drinken als je bezweet bent is niet goed.
Schatten, blijven schrijven, maar vooral lezen, en ik ga nu de stad verkennen, het is bijna vijf uur, dan komt de stad weer tot leven, tussen 14 uur en 17 uur is er zeer weinig beweging, raar is dat, zelfs in de grote steden zoals Burgos en Logroño of Sahagún...
-
29 April 2007 - 14:54
Isabelle:
Sorry voor de typfouten, deze toetsenborden hier mankeren allemaal wel iets, deze blijft gewoon regelmatrig hangen... -
29 April 2007 - 15:10
Greet Overbuur:
isabellacompostella, ja jij heimwee naar huis, ik toch wel naar jou. Raar, want ook al zien we elkaar soms maanden niet, het weten dat je weg bent doet me je zo missen. Trouw lezer dus. Ben zo ontzettend trots op je. Onze Q heeft wat van jouw bloed in z'n adres, is ook wel te verklaren, ergens...hij zal binnenkort je voet- of beter fietssporen volgen, vertrekt volgende week. Ik hou m'n hart vast, maar weet dat het goed is zo.
Geniet, Isabel, zet door, hou moed en weet vooral, als je aan ons denkt: we vinden je on-ge-loof-lijk sterk! -
29 April 2007 - 18:19
Koen Overbuur:
liebe deutsche flamenca,het lijkt dat je nog maar net vertrokken bent en je bent al zover gefietst als je geboortejaar: jij fietst sneller dan je schaduw. Waauw !
(Dat van onze Q is waar. Van dat hart ook.)
Vanmiddag nog Leo in de deuropening gezien:
hij is in goede doen, lijkt ons hier in straat. Overlevend, niet te zielig, licht smachtend en het licht gaat op tijd uit achter de ramen. Er werd geen vreemd volk gesignaleerd. Tot zover onze observaties. We bedoelen maar: in de Koningin Elisabeth gebeurt veel minder dan op de Camina Isabella. All the best ! -
29 April 2007 - 19:47
Pieter:
Isabelle,
Mag ik even achterop gaan zitten bij al de andere "volgers" van de beevaart, om je "Proficiat" te wensen. Je bent er bijna, en zie, je hebt het gekund!!! Natuurlijk gaat het niet vanzelf, er is nog de Cruz de Ferro: heb je je steentje met al je beslommeringen, zorgen en belevenissen al klaar?
Wat je wiel betreft, denk ik dat het heel wijs zou zijn een fietsmaker de spanning van de spaken ven het wiel te laten controleren, ik vrees dat dit niet goed zit en als met al die bagage een spaak springt riskeer je een verbogen wiel te krijgen, en dan? Maar het zou me verbazen moesten er geen bedevaartfietsers zijn die zulke spaakspanningsleutel bij zich hebben. En wie zulke sleutel bij zich steekt, weet ook wel waarvoor die dient. Dus even informeren bij tochtgenoten...?
Het ga je goed, geniet nog maar zoveel je kunt, je hebt het gevoel voor/van de "tocht" of het "onderweg zijn" al goed te pakken, je raakt het nog moeilijk kwijt, maar het doet geen pijn!
Pieter -
29 April 2007 - 19:57
Moniek:
dag buurvrouw
isabelle, trekt uwe rem ne keer een bekke, ge gaat inderdaad veel te vlug op uw eindbestemming zijn.
't is alsof het gisteren was dat we hier in de tuin een koffieke dronken en mijmerde hoe het zou kunnen verlopen. ik vind dat je tot nu een geweldige prestatie neergezet hebt. prachtig. geniet nog van de komende kilometers.
wij genieten met je mee.
bij de way, de duifjes zijn uitgevlogen.
groetjes van die van nr. 13 -
29 April 2007 - 20:40
Carla:
Waw, dat je al zo ver bent, het is net of je bent pas vertrokken.
Vandaag hebben we met z'n allen aan u gedacht, op Mirthe's feest. Het was zalig: zon en een briesje en lekkere couscous.
Hoe is het eten in de herbergen ? Zijn er veel andere vrouwen (ik lees alleen over mannen)?
Volgens mij werkt het verslaven, dergelijke tochten, niet ?
In elk geval Bravo.
Ik hou voor jou het prentje van Mirthe met als tekst: dromen zijn er om waar te maken, of iets dergelijks.
Groetjes,
Carla -
30 April 2007 - 08:50
Fons Vits:
Van Rabanal naar Cruz de Ferro: heerlijk
Duwen en genieten -
30 April 2007 - 16:22
Moeke En VA:
Gisteren weeral een heerlijk familie bijeenkomst gehad . Leo zag er goed uit , hij is natuurlijk te laat toegekomen. We hebben allen aan U gedacht al onze kinderen en schoon kinderen waren er aanwezig. Seppe is al een heel baasje, we hopen u goed en gezond terug te zien , ten laatst binnen veertien dagen.Een sterke vrouw ben je , en Leo heeft ze gevonden!!Daag
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
