Je traverse la route...

... en France!
Op de tonen van deze gevleugelde woorden uit een vorige (hoogst memorabele) Franse vakantie, doorkruis ik de mooie Franse heuvels en dalen.
Ik geniet mannekes!!...
Het weer is prachtig, fris met een stevige tot zeer stevige bries "en poupe" inderdaad.
Wat kan ne mens nog meer verlangen... Soms moet ik effe naar het oosten of noordoosten rijden, en dan voel ik de kracht van de wind, pff heb ik geluk seg!

Slecht nieuws is wel: het gaat mislukken!!!
Ik wilde 50 km per dag doen, en heb tot dusver al het mooie totaal van 259 km afgelegd, op 4 dagen dus al 59 km te veel!
Aan dit tempo ben ik op een dikke maand ginder!
Nu ben ik wel realistisch en reken zeker op nog een aantal pechdagen en baaldagen enzo... maar toch hé...

Wat het alleen zijn, dat valt best mee hoor. Overdag ben ik inderdaad veel alleen, maar ik geniet daar enorm van, voor mij is dat een luxesituatie.
Begrijp me niet verkeerd, ik geniet erg veel van mensen rondom mij, maar ben ook nogal kluizenaarsachtig ingesteld en vind mezelf erg goed gezelschap.
Op de slaapplaatsen ontmoet ik altijd mensen, en omdat ik alleen ben, ben ik ook erg blij met een babbeltje.
Het is opvallend hoeveel mensen vertrouwd zijn met het fenomeen 'pelgrim naar Compostela', wel fijn.

Vandaag de eerste voet-pelgrims tegengekomen, Nederlanders, ze hadden dezelfde kaart als ik en zodus dierf ik ze aanspreken. Ze waren al 12 dagen onderweg en hadden moeite om geschikte slaapplaatsen te vinden. Na een korte babbel en een 'buon camino' reed ik me los. Gisteren werd ik ingehaald door een Hollander met -inderdaad dezelfde kaart als ik- een aanhangwagentje, ook handig zat ik net te bedenken. Hij moest nog naar Parijs en loste me snel...
Het heeft iets surrealistisch: opeens langs achteren aangesproken worden, in het Nederlands, op Franse wegen, door een Hollander die zegt dat het kaartlezen veel van Hokus Pokus weg heeft. Toch leuk.
Wat verder haal ik hem weer in, omdat hij staat aan te schuiven aan een kaasmobiel in een van de vele onooglijke dorpjes die we doorrijden.

De hotelierster gisteren wilde weten of ik "veuve" was (weduwe). Ik sliep in een hotelleke waar ze volop aan het verbouwingen waren, tussen de stellingen (gelukkig net niet op mijn kamer), met een praatzieke bazinne, en twee aanhankelijke honden.
Vandaag is net even anders: op een camping (de (jeugd)herberg zat vol, waar hebben we dat nog gehoord) in een klein zaaltje, zonder verwarming. Dat compenseert dan wel van gisteren (40 euro tegen vandaag 3.5 euro). Nu kan ik mijn slaapzak en matje eens uittesten, anders heb ik die voor niks meegebracht.

Afijn, ik ga nu lekker eten zoeken, heerlijk toch, ik moet nergens meer naar zien, ik fiets het er tòch af!

tot de volgende keer!