Stille zaterdag,...

...ik had me al voorbereid op een vierdaagse zonder internet, want gisteren was er geen gelegenheid. Ik logeerde in een 5derangshotelleke in Sainte Geneviève een dorpje tussen Mouy en Méru op de N1, maar na een wilde afdaling naar de vallei (uiteraard, naar wat anders) zit ik hier om 10 uur 's ochtends te internetten.
En het doet deugd de berichten te lezen van zoveel (on)verwachte personen, want als ik denk aan wat me nog te wachten staat, pff,...
Dag Marcia, welkom, lang niet gehoord, fijn...

Soit, het fietsen begint écht leuk te worden, de bergskes, waar ik nog steeds tegenop zie, worden hoger, maar ik moedig mezelf aan met rustig Isabelle, malen, traag kom je er ook, en bijna aan de top neem ik een mooie foto van lentebloesempjes... Foto's op internet voorlopig nog niet, ik doe mijn best eens dat er een filmpke opgetrokken is en ik dat op CD kan zetten, maar daarover dus later meer (Lieve, je fototoestel doet het prima).
Wel een beetje dom geweest, zitten neuzen in de kaarten voor volgende weken, en gezien hoeveel hoge bergen me nog te wachten staan, niet zo slim als je moegefietst, amper je ogen nog kunt open houden en fier bent dat je twee klimmekes van 5 km hebt volgehouden.

Dus mezelf dan maar weer moed ingesproken met 'komt tijd komt raad' en dan maar ingedommeld, slapen doe ik overal tegenwoordig, de gezonde lucht nietwaar! Maar het zou dus wel kunnen dat ik in Spanje veel minder kms per dag doe...
Dat zien we wel, dat zien we wel... (naar Alfred Jodocus Kwak)

Eergisteren reed ik door een heuvelig landschap met overal waar ik keek, ongeveer de hele dag lang, bomen met maretak in, ik heb veel aan jou gedacht Jos H, dit is nog eens een landschap voor je broer..., gisteren dan weer doorheen velden en velden en velden die klaarliggen om gezaaid te worden, bruin met rechte voren, met eindeloze horizonten en overal raven, mooi!...
Ruimte heb ik gehad! én de eerste 400 km gereden (waarvan maar 30 omweggetjes in steden enzo...) bovenop een plateau met zicht op oneindig overal rondom.
Ik heb mezelf gefeliciteerd met een slok water en een druivensuikertje!
Slapen is nog elke dag een avontuur, ik heb al zowat overal geslapen.
In Compiègne zelfs in een échte refuge voor pelerins de Saint Jacques! Ik was de eerste pelgrim dit jaar! Een hele herberg voor mij alleen, splinternieuw en lekker warm.

Mijn Goede week is in orde gekomen, in Compiègne de Witte Doderdag gevierd, en gisteren Goede Vrijdag met om 15 uur mijn Calvarieberg, een klim om U tegen te zeggen (zou mijn mama zeggen), en daarna een kruisweg op z'n Frans.
Hopelijk vind ik morgen in Chartres een mooie mis, en anders eet ik in stilte mijn paaseitje en haaskoekje (dankje buurvrouw Greet).

Vandaag Stille Zaterdag, een lange tocht met veel bergskes, dus veel klimmen, mijn poep doet niet veel pijn meer, mijn dijspieren leren zich op te spannen... En geduld, dat is wat ik aan het leren ben...
Regelmatig kom ik voorbij huizen met mensen erin (tiens!!) en dan denk ik: en die moeten niet weg, die wonen hier, gelukzakken...
En zo verlangt iedereen naar wat hij/zij niet heeft. Het zijn kleine flitskes, die me blij maken dat ik een thuis heb, en me doen beseffen hoe graag ik er woon. En dat ik nu vrijwillig op mijn fietske door de wijde wereld rij...

En om af te sluiten nog dit: Ik was zooo blij gisteren, dat ik opeens rechtstond op mijn fiets en luidkeels een juichkreet ten beste gaf.
Plotsklaps schoot er een grote haas weg in het veld, de raven vlogen op...
Amaai die moeten verschoten zijn,...
om maar te zeggen,... dan denk je dat je alleen bent! Mooi niet!

tot binnenkort...