Sprakeloos

stond in daar dus opeens op het plein voor de kathedraal. Om 13.15 deze middag, na 2388 kilometers fietsen.
En mijn fietske heeft het uitgehouden! (fietsenmaker Tom, hou je maar gereed er is er een op komst voor een extra verwenbeurt!)
Onmiddellijk werd ik aangesproken door 2 Hollanders die de laatse kilometers samen met mij haasje over hadden gefietst, wegens veel bergskes en nog meer bergskes...
Ook de 3 Ieperaars die ik tegenkwam toen ik mezelf wilde fotograferen bij het bord van Santiago waren daar al op het plein, een Duitse fietser wilde wel een foto nemen van mij met de kathedraal.
Kortom een groepke spitsbroeders die daar samen mekaar proficiat wensten, ik kreeg de krop in de keel.
Ik weet niet wat ik zou gedaan hebben moest ik daar helemaal alleen gestaan hebben, waarschijnlijk op de grond gaan liggen en een potje wenen.
Dat heb ik dan maar in de kathedraal gedaan (niet op de grond gaan liggen uiteraard).
Ik heb leren bidden onderweg, dat is een ding dat me erg verwonderd heeft van mezelf, maar ik heb zoveel wonderbaarlijke dingen meegemaakt dat ik het alleen kon verwerken door te danken.
Zelfs als je niet als pelgrim vertrekt, je komt als pelgrim terug...
Morgen de pelgrimsmis!

Voor de rest heb ik de hele namiddag een beetje wezenloos door de stad gewandeld, een zeer mooie stad, toch de historische kern, maar zo zonder Leo,...
Overal in de stad kwam ik verklede pelgrims tegen, ik heb ze tóch herkend! Ons kent ons zeg maar.
Ik heb ook onmiddellijk een vlucht naar huis geboekt, woensdagavond, na een hele dag reizen, zal ik terug in België zijn, jammer maar helaas voor jullie, het zal dus blijven regenen, en ik mag weer in de regen fietsen!! Joepie...

De rit vanmorgen was nog echt fijn, ik heb nog enkele mooie fotoskes mogen trekken en de bergen waren lekker hoog.
En nu moet ik nooit meer bergskes fietsen, ik weet gewoon dat het gaat, gewoon stap voor stap, volhouden en opeens ben je boven,...
en veel sneller weer beneden,
en daarna komt er nog een bergske enz...

En dan is daar opeens die eerste blik op de kathedraal!... man,man

(Ik heb net anderhalf uur besteed aan een schitterend prachtig bericht voor deze blog en om de een of andere mysterieuze reden is die helemaal verdwenen, ik probeer dus opnieuw, weet niet hoe ver mijn verhaaltalent het deze keer zal uithouden)

In elk geval: ik ben zeer blij dat ik bijna terug naar huis mag, het is zeeeeer mooi geweest.
Ik ben zo blij dat ik terug in mijn overvolle maar fijne leven terug mag komen;
waar ik me vroeger een beetje afvroeg of het dít nu was het leven, ben ik nu meer en meer overtuigd dat net dít leven ongelofelijk rijk en boeiend is.

Ik voel me een gezegend mens, ik ben zo rijk, heb zoveel talenten, zoveel vrienden en zoveel mooie dingen rond me, wat kan ik meer verlangen?

Deze Camino heeft me zo dankbaar gemaakt,
ik heb nog zoveel te vertellen,...
maar ben tegelijkertijd zo benieuwd naar de verhalen van alle thuisblijvers, dat het ook deugd zal doen om weer eens een beetje te kunnen luisteren, een beetje terug op de achtergrond verdwijnen, misschien nog niet direct, maar na een tijdje zeker.

En het grote Compostelafeest?
dat komt er misschien wel aan, ik ga nog eens iets uitdokteren, maar zoveel supporters, dat moeten we belonen...

Ik kijk er echt naar uit om terug in mijn leven te stappen, mijn vele engagementen weer met veel enthousiasme op te nemen...
Geef me alleen nog enkele weken om te acclimatiseren, om terug te wennen aan thuis, aan de gewone dingen van gewone mensen, aan niet meer fietsen, aan armen om me heen, aan familie(feesten), aan afwassen en koken en kuisen, in de tuin werken, boodschappen doen, aan luxe, propere kleren, gewoon eten,...
Eind mei gaan Leo en ik nog enkele dagen weg, voor wat kwaliteit zeg maar!

Vanaf juni ben ik terug op post.
Morgen probeer ik hier nog wat fotos te plaatsen en dan is het tot woensdag, donderdag of later...
Dankjewel allemaal, we zien mekaar spoedig weer