Tussen de brug en de ster

wa kan ne mens meer willen!
De albergue waar ik vandaag gestrand ben (of op tijd halt hield) heeft gratis internet, dus dedees kan niet weerstaan, vandaar dat jullie vandaag weeral gelukzakken zijt. Nog nooit in mijn leven wisten zoveel mensen zoveel van mij, ik vrees dat ik voorgoed mijn privacy ben kwijtgeraakt...
Als dat maar goed komt!

Ik vond dat een drietal dikke bergen op een dag genoeg waren, helemaal rood en puffend ben ik bovenop een berg uitgeput een dorpje binnengstesseld alwaar volgens mijn lijst en boekje een Albergue was,... en inderdaad zelfs twee tegenover elkaar! Mijn fietske werd prompt achter slot geherbergd (ze zijn daar zeer consequent in, overal waar ik al logeerde kreeg mijn fiets prima zorgen, zelfs zonder ernaar te vragen) en de vriendelijke herbergier sleurde zelfs mijn bagage naar boven (ik moet er wel heeel slecht uitgezien hebben). De vrouw in het toerismebureau in St.Palais (Frankrijk, vrijdag) herkende me zelfs niet toen ik gedoucht en omgekleed terugkwam om een stempel te vragen (op mijn 'crecencial').

Ik heb vandaag heel verstandig gefietst, al zeg ik het zelf. Vroeg 's ochtends beginnen, en dan rijden tot de noen of iets daarna en dan een lange middagpauze in de schaduw. Daarna kwamen er nog enkele flinke heuvels, ik spreek van flink als de helling minstens 5-7% is, maar in de namiddag brandt de zon zo sterk op het asfalt dat dat het boven èn onder een sauna is... Warm mannekes!!
Ik zeg het nogmaals, de zon ik voor mij een grotere verzoeking dan eventuele regen, sorry daarvoor allemaal. Het noodweer (lees regen) gaat mij vooruit, ik tref overal stralende zon, nu en dan een wolkske, maar niet veel zaaks. Blijkbaar krijgen jullie van hetzelfde laken een broek (een pak is te warm nu).
Dus zoals gezegd goe gefietst, jammer genoeg een 4-tal kilometer fout gereden, stom... maar toch weer goed voor 60km (waarvan dus 53 'route'kms) de rest in Pamplona verbrast! Grand total: 1598!

In Puente la Reina heb ik (Zalig!) onder de brug gezeten, en gegeten en daar ben ik ook Britten tegengekomem die een St Jacobsschelp zochten. Elke èchte pelgrim draagt er zo een op zijn bagage. Ze deden de reis per auto omwille van gezondheidsproblemen, 'one does what one can' nietwaar. Ik heb de man die zo graag een schelp wilde mijn extra schelp kunnen geven: prompt kreeg ik een 'miraculeuze medaille' van Ons Lief Vrouwke terug. We babbelden wat en toen voelden de brave mensen de behoefte om mij te zegenen en te bidden voor mij! Geloof het of niet, maar ik was onder de indruk. Ontroerd. Deze reis doet wat met me! In St Jean Pied-de-Port ben ik zelfs de kerk binnen gegaan omdat ik er zoveel behoefte aan had. Prachtige muziek weerklonk (religieuse gezangen door mannenstemmen!!!) en de mooi gekleurde glasramen maakten het geheel af. Ik kwam heel wat rustiger buiten...
Er zijn trouwens heel veel prachtige kerkjes op mijn route, vanbuiten zeker (broertjes: ik voel me soms net zoals Jean Meeus, van de ene romaanse kerk naar de andere) veel prille romaanse kerken dus, vroeg gotisch, de stijl is dikwijls erg gedrongen, maar ze hebben echt charme! Af en toe ga ik er eens binnen en ben steeds verrast door de graad van onderhoud ervan: prachtige houten(!) vloeren, veel mooie ornamemten, heel dikwijls erg veel (blad)goud, en af en toe dus zelfs muziek!

Ik voel me weer volop gelukzak! Nu nog leren geduld te hebben, genoeg te hebben aan een 60-tal km per dag, de bergskes rustig en vooral traag te nemen en stilaan kom ik ook wel in Santiago.
Hartelijk dank voor de oppeppingen en het meeleven!