Het geluid van de stilte

Beste lieve (over)buren, van de voorhof ben ik er nogal gerust op, Greet, je mag vragen aan je aannemer of hij bij ons ook klinkerkes wilt leggen, dezelfde als die van u, dan moet ik dat niet meer doen, anders heb ik een project voor de zomer.
De duif, ik ben blij dat ze er nog zit, nu ja, Leo gaat bijna nooit de tuin in, en Raf sjot niet meer, dus ze zit voorlopig veilig. Laat me maar weten als er kleintjes zijn, dat zal ik waarschijnlijk missen.
Ik zal dan nog maar niet onmiddellijk terugkomen zeker, met al die goeie buurtwatchers! Toch zou ik soms graag effe terug in mijne luie zetel voor TV liggen. Het zadel staat zowat in mijn poep geëtst en pijnloos is dat zeker niet, maar ik bijt door, de ene dag al wat harder dan de andere.
Een ding weet ik zekerder en zekerder, voor mij geen huis in 't buitenland, er is geen betere plek om te wonen als Leuven. Overal zie ik hier mensen net hetzelfde doen als thuis: het gras afrijden, de kinderen naar school doen, naar de bakker gaan, razendsnel met de auto rijden,... kortom, geen enkel nieuws onder de zon, dus mijn stil verlangen naar een huisje in het groen, is zo goed als helemaal verdwenen, en waar is er een beter netwerk vrienden te vinden als thuis?
Een refugio (of onderdak) bieden voor pelgrims, dat zie ik nog wel zitten, (of een soort Kamers met Ontbijt voor trekkende fietsers...), luidop dromen?
Ik reis de laatste dagen meer en meer van refugio of "halte Jacquaire" naar "abri du Pelerin" of zoiets. Het zijn sterke staaltjes van gastvrijheid.
Dikwijls heb ik een eigen huisje, kamer, in elk geval bed met allerlei faciliteiten, comfort is niet altijd zoals op hotel, maar zoals vandaag kan het bijna niet beter. In een piepklein huisje op het domein van de parochie staan 4 bedden, en de pelgrims (mét geloofsbrief ofte 'credencial') die langskomen mogen er gratis gebruik van maken (vrije bijdrage is welkom). Er is een prima douche en WC, een microgolfoven en serviesgerief, echt het nodige.
en ik zit er alleen, vandaag, dat is natuurlijk niet altijd het geval. Gisteren was ik gelogeerd bij Jacques en Jacqueline in de rue Jacques... en ze hadden dus hun huis dedeeltelijk vrij gemaakt voor pelgrims naar St Jacques de Compostelle! Er was nog een andere pelgrim, en dan is het uiteraard aanpassen, maar ook gezelschap en een babbel. Maar de vrouw des huizes heeft een lekker maal bereid voor ons (voor maar 7 euro). Vanmorgen moesten we het huis wel verlaten hebben voor 8.30 uur! Dat pikt wel een bekke, maar ik zal er proberen aan te wennen want in Spanje is het blijkbaar in alle refugio's hetzelfde. Dan kan je in betrekkelijke koelte al een heel pak kilometers afgelegd hebben, ook handig.

Het was voor mij trouwens een moeilijke dag vandaag, ik denk dat ik me teveel zorgen maak over de bergen, ik moet meer leren vertrouwen dat het wel zal lukken, en toch blijft het malen.
Het landschap was wel eentonig (Les Landes, eindeloze dennenbossen, erg mooi en rustig), wat tot mijmeren aanzet, en ik heb mezelf dan ook eens streng toegesproken, en beseft dat ik een geweldig geluksbeest ben, ondanks de poeppijn en knietjes/spiertjes en de zon die steken.
Ik probeer zo goed mogelijk vandaag te leven, maar toch gaan die gedachten naar luxe, thuis, Leo, vrienden, vooral als ik denk aan wat ik anders zou doen thuis,...
En plots is daar weer een liedje, en hoor ik mezelf weer zingen, en gaat het fietsen weer vlotter, en heb ik het verstand om halt te houden en rond te lopen, en iets te eten, en verdwijnt de gejaagdheid, de pijn wordt draaglijk en ik ben weer blij met een dikke hommel die op mijn bloes een eindje meerijdt...

En de bergen, tja, daar zal ik over moeten he, mijn tandvlees is paraat, de loutering komt eraan en Isabelle, die gaat nu eens goed slapen om morgen dapper te zijn.

Ik zit nu aan een 1367 km naar het schijn nog een kleine 1000, de tweede helft kilometers is ingezet, ik vermoed sterk dat ze trager zullen gaan dan de eerste helft en dan is dat ook zo.

Morgen wil ik tot in St.Palais (ong. 58 km) geraken en de dag nadien tot in St.Jean-Pied-de-Port (een 30-tal), misschien ietske verder, want daarna is het ongeveer 27km bergop (of klimmen).

slaapwel, en tot na de eerste Pyreneeëntop, hopelijk Roncesvalles of Pamplona?, denk aan mij, dit weekend!